Scenariusz cz.17

Scenariusz cz. 17

N: Kto to był?
A: Rufus
N: I czego chciał?
A: ..........
N: Amber? 
A: Ja, ja, ja zapomniałam...
N: ALE JAK TO!?
A: (zaczyna płakać) Nie krzycz na mnie. (wybiegła do pokoju)
CF: Kto to ten Rufus?
N: Nasz kolega, który miał yyyy
P: wprowadzić nas za darmo do yyyyy
F: Taj Mahalu! Tak do Taj Mahalu.
CF: A co nie możecie zapłacić?
F: Nie wzięliśmy pieniędzy.
CF: Może sobie przypomni? (wyszła do sadu)
F: Chodźmy do niej (poszli)
N: (puka) Amber? Mogę wejść?
A: Proszę...
W: (wchodzą)
N: Przepraszam Amber...
A: Nic się nie stało. Ale czemu tak na mnie krzyknęłaś?
N: Bo kocham ciebie i chcę w końcu odzyskać tatę.
A: Naprawdę?
N: Tak (przytulają się)
A: Już pamiętam. Mówił, żebyśmy się spotkali jutro o 18 przy Taj Mahal.
F: Ok. Zaraz wynajmę taksówkę (wychodz, za pięż minut wraca) Już.
N: Ok. Chodźmy na kolację.

Kolacja
CF: Smacznego.
W: Dziękujemy
F: A kiedy wujek wróci?
CF: Niedługo powinien być.
W(ujek) F(abiana): Już jestem! Ooo a co to za ferajna?
F: Cześć wujku!
WF: Fabian! Jak tam Nina? Już jesteście razem?
F: Tak. Oczywiście!
WF: A kiedy ją nam przedstawisz? Opowiadasz o niej już od dwóch lat, a jeszcze nie miałem okazji jej poznać.
F: Właściwie to jest tu ze mną...
N: Tak. To ja.
WF: Jakaś ty śliczna. Podobna do mamy...
N: Zaraz...pan znał moją mamę?
WF: Tak przyjaźniliśmy się w dziciństwie.
N: Może mi pan o niej opowiedzieć?
WF: Tak. Chodź ze mną. Pokażę ci jej zdjęcia.
N: Już idę (siadła na kanapie obok WF)
WF: To ona jak była dzieckiem. Bardzo lubiliśmy się bawić w sibabu.
N: To jest taka gra?
WF: No pewnie. Brakuje mi tego...
N: A to kto? Taki słodziutki...
WF: A to nasz kochany Fabianek.
F: Wujku. Proszę...
WF: No dobrze.

Posiedzieli ze 2 godzinki i poszli do pokoju.
N: Ja idę już spać.
A: Ja też. Muszę wypocząć, bo nie chcę mieć worów jak królik Albinos.
N: (śmieje się) Dobranoc.
Si: Dobranoc
W: (zasnęli)

Ten i poprzedni scenariusz napisałam z pomocą brata, Przemka:)